Nog 7 nachtjes, 7 nachtjes van liggen op mijn buik of zij. 7 nachtjes gaan slapen met dit lichaam, met honger en met zenuwen. 7 nachtjes en dan is het eindelijk, eindelijk zover!! De dag van mijn operatie, de dag van het begin van mijn nieuwe leven! De dag die me niet snel genoeg kan aanbreken.
Maar wat zijn die laatste dagen zwaar. Ik heb het koud, voel me zwak en heb het idee dat mijn hoofd een zeef is. Dat laatste is extra vervelend omdat ik donderdag nog even een belangrijke toets moet gaan maken. Ik moet hem halen anders moet ik een nieuwe module gaan doen.. Dat zie ik ook totaal niet zitten! Maarja dat hoofd van mij is natuurlijk met totaal andere dingen bezig dan die toets.
Zo vraag ik me vaak af wat ik straks wel en niet kan eten, hoe mijn ritme eruit gaat zien, hoe ik kan eten met feesten. Of ik al snel weer leuke dingen kan gaan doem. Wanneer ik onder die 100 kilo uitkom, maar vooral hoe ik weer kan gaan genieten van het leven.
Ik wil gewoon weer van mezelf gaan houden, niet alles van mezelf in twijfel trekken en vooral mezelf gaan waarderen. Stiekem zou ik het ook leuk vinden om die ene leuke jongen te vinden die mij ook waardeert.
Maar alles op zijn tijd, nu eerst die toets en dan kijken we weer verder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten