Mijlpaal bereikt!

Na een paar maanden bezig te zijn met diëten, sporten en werken aan mezelf heb ik gister eindelijk de magische grens van -10 kg bereikt! Zoo fijn, het was een hele strijd maar het is me gelukt. Het is niet zo dat ik alleen verschil zie op de weegschaal, ik zie ook het verschil in de spiegel. Ik merk het verschil in mijn broeken en mijn shirts. Mijn buik is niet meer zo zichtbaar in mijn shirts, mijn broeken zakken af en zitten niet meer zo als een worst om mijn benen heen. Wat is dit al een heerlijk gevoel! Kijk er nu al naar uit om een hele nieuwe garderobe aan te schaffen, als mijn einddoel bereikt is. Een nieuwe garderobe met kleren waarvan ik jaren heb gedroomd. Kleren die andere mensen van mijn leeftijd ook dragen. Kleren waarin ik niet het gevoel heb dat ik me ergens voor hoef te schamen. 

Natuurlijk besef ik me heel goed dat het niet alleen om dit kleren gaat. Het gaat om hoe ik me voel, hoe ik in mijn vel zit en vooral waar ik trots op ben. 

Voor nu kan ik zeggen dat ik ook al trots ben op een paar dingen. 

Ik ben trots op het feit dat het me is gelukt om de -10 kg te halen. 

Ik ben trots dat het me zo goed gelukt is om me aan mijn modifast dieet te houden.

Ik ben trots dat ik gekozen heb voor dit traject en vooral dat ik gekozen heb voor mezelf.

Ik ben trots dat ik mezelf aan het zoeken ben, het is te lang geleden dat ik mezelf kwijt ben geraakt. Maar de laatste tijd ben ik goed op weg om mijzelf weer terug te vinden. 

Over twee dagen is het zover, de operatie die aan het begin staat van mijn nieuwe leven. 

Spannend!!!

Nog 7 nachtjes slapen

Nog 7 nachtjes, 7 nachtjes van liggen op mijn buik of zij. 7 nachtjes gaan slapen met dit lichaam, met honger en met zenuwen. 7 nachtjes en dan is het eindelijk, eindelijk zover!! De dag van mijn operatie, de dag van het begin van mijn nieuwe leven! De dag die me niet snel genoeg kan aanbreken.
Maar wat zijn die laatste dagen zwaar. Ik heb het koud, voel me zwak en heb het idee dat mijn hoofd een zeef is. Dat laatste is extra vervelend omdat ik donderdag nog even een belangrijke toets moet gaan maken. Ik moet hem halen anders moet ik een nieuwe module gaan doen.. Dat zie ik ook totaal niet zitten! Maarja dat hoofd van mij is natuurlijk met totaal andere dingen bezig dan die toets.
Zo vraag ik me vaak af wat ik straks wel en niet kan eten, hoe mijn ritme eruit gaat zien, hoe ik kan eten met feesten. Of ik al snel weer leuke dingen kan gaan doem. Wanneer ik onder die 100 kilo uitkom, maar vooral hoe ik weer kan gaan genieten van het leven.
Ik wil gewoon weer van mezelf gaan houden, niet alles van mezelf in twijfel trekken en vooral mezelf gaan waarderen. Stiekem zou ik het ook leuk vinden om die ene leuke jongen te vinden die mij ook waardeert.

Maar alles op zijn tijd, nu eerst die toets en dan kijken we weer verder...

Wii fit

Ik weet het nog heel goed, het was halverwege mei toen ik de wii fit weer eens uit de kast pakte. Ik zette alles aan en wilde een nieuw "account" creëren. Daar ging ik dan, op het balance board.. Wachten, wachten, wachten tot er op het scherm kwam te staan: Your weight exceeds the maximum weight... Ik kon het niet geloven en heb een potje staan balen. Na de door te hebben gepakt en gekeken te hebben wat het maximum gewicht was bleek ik er net 3,2 kilo boven te zitten.. GRRRR..Daar ging mijn plan om met de wii fit bezig te gaan.
Na 3 maanden sporten, diëten en vooral vechten met mezelf durfde ik het vandaag weer aan. Weer alles uit de kat gepakt, wii aangezet en daar ging ik.. De weegschaal gaf immers aan dat ik er 2,5 kilo onder zat! Dus zo ging ik, in mijn sportoutfit op de wii staan. En ja hoor, mijn account werd gecreëerd! :) Dus nu een 30 minuten later zit ik hier te genieten. Mijn eerste doel is weer behaald: Kunnen wii fitten :).
Nu heb ik dus een dieet van 500 kcal de komende 12 dagen en heb ik zojuist 203 kcal verbruikt met sporten, op deze manier blijft er natuurlijk niks meer over :P..

Onder het sporten nog bijna de kat van de buren geplet (die logeert een paar dagen hier). Ze vond het namelijk wel erg interessant wat ik allemaal aan het doen was, dus die stond ineens achter me. Ze leeft nog en ligt nu heerlijk hier naast me te slapen!

Tsjaa, en hoe het gaat met het dieet?.. Moeizaam.. Ik heb zin om ergens in te bijten :P Maar ik kan me er goed aanhouden en ik heb nog niet echt een hongergevoel gehad. Ben wel licht in mijn hoofd en sneller moe, maar ik had ook niet anders verwacht.

Laatste avondmaal...

2 super weken gehad in het mooie Frankrijk. 2 weken van vrijwilligerswerk op een camping voor kinderen met een beperking. Een super tijd met geweldige kinderen, vrijwillligers en ouders. Een tijd van lachen, genieten en af en toe een traan. Een plek waar je jezelf kunt zijn, geaccepteerd wordt en op zoek kunt naar jezelf. Een plek waar ik (weer) veel over mijzelf heb geleerd en waar ik genoten heb van de kinderen en de dieren. Maar vooral een plek die aanvoelt als mijn (derde) thuis! Een plek waar ik graag naar terug ga!

Maar daarnaast ook een plek waar ik me des te meer heb beseft hoe erg ik mijn lichaam vind, hoe erg het me belemmert en hoe weinig ik van mezelf houd. De plek waar ik vorig jaar besloot om iets te zoeken wat voor mijzelf een goede ondersteuning is. Dit jaar is het de plek geweest waar ik afscheid heb genomen van de ik die ik nooit meer wil zijn, de ik die ik daar heb achtergelaten.

Zaterdag terug gekomen en vandaag is dan de dag waarop ik voor het laatst kan eten zoals ik dat gewend ben. Vanaf morgen beginnen 2 zware weken van modifast dieet. Twee weken waarbij ik maar 500 kcal per dag binnen ga krijgen. Twee weken van bijna niet bijten maar vooral veel drinken. Twee weken afzien om mijn lever zo klein mogelijk te maken voor de operatie.

Het hele weekend avond eten gehad waarvan ik echt kon genieten. Zaterdag was het een schnitzel met champignonroomsaus, gister een kip uit de oven. Vandaag is dan "het laatste avondmaal", dit bestaat uit cordon bleu met rijst, champignon roomsaus en broccoli. Echt nog even genieten.

Nu is het niet zo dat ik dit nooit meer kan gaan eten, maar de komende 2 weken is het alleen modifast en erna is het 2 weken alleen vloeibaar/gepureerd. Daarna langzaamaan weer opbouwen. Ik merk dus echt dat ik sinds ik weer in nederland ben ben aan het genieten van elke hap die ik neem. Voel me net een klein kind die voor het eerst iets proeft wat echt heeeel lekker is... Zo bijzonder gevoel.

Daarnaast valt vandaag me toch wel zwaar. 3 maanden van dieten, sporten en werken aan mezelf is nu aan een einde gekomen. Nu begint toch echt de tijd om toe te werken naar mijn nieuwe leven. Het leven waarin ik gewoon mezelf durf te zijn, het leven waarin ik groei, een baan vind, de liefde van mijn leven vind maar vooral het leven waarin ik van mezelf ga houden. Het leven waarin ik de rotte dingen uit mijn jeugd achter me laat en ga werken een positieve toekomst. Een toekomst waarin ik veel dingen "opnieuw" kan gaan ervaren. Waarin ik weer kan gaan paardrijden, rennen, stappen, feesten, zwemmen en vooral waarin ik kan gaan genieten van alles wat het leven te bieden heeft. Het leven waarin de echte ik zich een weg naar buiten werkt en nooit meer naar binnen gaat!

Ik kan alleen maar zeggen dat ik er zin in heb en dat ik jullie op de hoogte houd over mijn voortgang. Hopelijk kan ik op deze manier bij mensen die ook hierover zitten te denken wat twijfels wegnemen.

Ik ga straks genieten van mijn laatste avondmaal en morgen is een geheel nieuwe dag (vol modifast ;))!

To snel!