Laatste avondmaal...

2 super weken gehad in het mooie Frankrijk. 2 weken van vrijwilligerswerk op een camping voor kinderen met een beperking. Een super tijd met geweldige kinderen, vrijwillligers en ouders. Een tijd van lachen, genieten en af en toe een traan. Een plek waar je jezelf kunt zijn, geaccepteerd wordt en op zoek kunt naar jezelf. Een plek waar ik (weer) veel over mijzelf heb geleerd en waar ik genoten heb van de kinderen en de dieren. Maar vooral een plek die aanvoelt als mijn (derde) thuis! Een plek waar ik graag naar terug ga!

Maar daarnaast ook een plek waar ik me des te meer heb beseft hoe erg ik mijn lichaam vind, hoe erg het me belemmert en hoe weinig ik van mezelf houd. De plek waar ik vorig jaar besloot om iets te zoeken wat voor mijzelf een goede ondersteuning is. Dit jaar is het de plek geweest waar ik afscheid heb genomen van de ik die ik nooit meer wil zijn, de ik die ik daar heb achtergelaten.

Zaterdag terug gekomen en vandaag is dan de dag waarop ik voor het laatst kan eten zoals ik dat gewend ben. Vanaf morgen beginnen 2 zware weken van modifast dieet. Twee weken waarbij ik maar 500 kcal per dag binnen ga krijgen. Twee weken van bijna niet bijten maar vooral veel drinken. Twee weken afzien om mijn lever zo klein mogelijk te maken voor de operatie.

Het hele weekend avond eten gehad waarvan ik echt kon genieten. Zaterdag was het een schnitzel met champignonroomsaus, gister een kip uit de oven. Vandaag is dan "het laatste avondmaal", dit bestaat uit cordon bleu met rijst, champignon roomsaus en broccoli. Echt nog even genieten.

Nu is het niet zo dat ik dit nooit meer kan gaan eten, maar de komende 2 weken is het alleen modifast en erna is het 2 weken alleen vloeibaar/gepureerd. Daarna langzaamaan weer opbouwen. Ik merk dus echt dat ik sinds ik weer in nederland ben ben aan het genieten van elke hap die ik neem. Voel me net een klein kind die voor het eerst iets proeft wat echt heeeel lekker is... Zo bijzonder gevoel.

Daarnaast valt vandaag me toch wel zwaar. 3 maanden van dieten, sporten en werken aan mezelf is nu aan een einde gekomen. Nu begint toch echt de tijd om toe te werken naar mijn nieuwe leven. Het leven waarin ik gewoon mezelf durf te zijn, het leven waarin ik groei, een baan vind, de liefde van mijn leven vind maar vooral het leven waarin ik van mezelf ga houden. Het leven waarin ik de rotte dingen uit mijn jeugd achter me laat en ga werken een positieve toekomst. Een toekomst waarin ik veel dingen "opnieuw" kan gaan ervaren. Waarin ik weer kan gaan paardrijden, rennen, stappen, feesten, zwemmen en vooral waarin ik kan gaan genieten van alles wat het leven te bieden heeft. Het leven waarin de echte ik zich een weg naar buiten werkt en nooit meer naar binnen gaat!

Ik kan alleen maar zeggen dat ik er zin in heb en dat ik jullie op de hoogte houd over mijn voortgang. Hopelijk kan ik op deze manier bij mensen die ook hierover zitten te denken wat twijfels wegnemen.

Ik ga straks genieten van mijn laatste avondmaal en morgen is een geheel nieuwe dag (vol modifast ;))!

To snel!