Nooit gedacht dat ik zo weinig zou schrijven.. Ik merk dat ik alleen de positieve zaken wil benoemen, dat het weken niet goed ging wil ik het liefste verzwijgen. Maar ook daar moet ik open over gaan zijn, dus bij deze.
Ik krijg vaak de vraag: Hoe gaat het nu met je? en eigenlijk krijgt iedereen hetzelfde antwoord: Ja wel goed, het is moeilijk maar het gaat wel goed. Het gaat ook vrij goed, maar heb ook een zeer lastige periode achter de rug. Een periode waarin ik veel pijn had, veel moest spugen en er een vermoeden van galstenen was... Een pijn in mijn rug, tijdens of na het warme eten, die zo heftig was dat ik van mijn stoel afzakte en kruipend naar de wc ging om daar alles eruit te gooien. Daarna zo kapot moe dat ik een half uur lag uit te hijgen op bed. De dietiste had hier nog nooit van gehoord, dus die kon me niet verder helpen. Dus hup naar de chirurg. Die dacht in eerste instantie aan galstenen, totdat ik hem vertelde dat het alleen maar bij warm eten was... Zeer a-typisch volgens hem en ook hij wist zich even geen raad. Na nog wat vragen te stellen bedacht hij zich dat het misschien een maagzweer is. Dus aan de dubbele maagbeschermers sinds afgelopen maandag. Wat een verademing! Geen pijn meer bij het avondeten, tot gisteravond. Mijn eten smaakte teveel naar de kokosolie die ik had gebruikt waardoor ik te snel ging eten.. en ja hoor, AUW! Zelfde ritueel en het was weer klaar. Dus dat heb ik ook alweer geleerd, geen kokosolie meer voor mij!
Maar natuurlijk zijn er ook de positieve kanten aan mijn operatie. De broek die me voor de operatie net te strak begon te worden zakt me nu af tot onder mijn kont. Als ik de trap op loop moet ik hem vasthouden. Gelukkig heb ik een hele handige moeder die deze broek voor mij in kon nemen. Zo was het geval 2 weken geleden. Ik was thuis en mijn moeder zou mijn broeken innemen, maar dat betekende dat ik geen broek meer had om aan te doen. Nu ligt er in mijn kast een stapel broeken, een deel 3 maten kleiner dan voor mijn operatie en het andere deel 4 maten kleiner. Ik heb heel stiekem de stoute schoenen aangetrokken en een broek van 3 maten kleiner aangetrokken... en hij paste!!! Oftewel, mijn broekmaat is al 3 maten gezakt!!! :D Bijna weer een normale broekmaat, broeken in een normale winkel kunnen kopen. Bijna!! :D Zo'n fijn gevoel, mijn moeder en ik hebben aardig wat traantjes gelaten.
En ook als ik gewoon in mijn eigen huis ben verwonder ik me vaak over wat me alweer past. In plaats van een volle kleerkast waarvan 1/3 ongeveer past heb ik nu een volle kleerkast waarvan alles past en ongeveer 1/3 te groot is. Ik kan elke dag wat anders aan en het voelt heerlijk. Ik kan weer jurkjes aan, ik DURF weer jurkjes aan. Ik weet gewoon niet meer wat ik aan moet, zoveel keus heb ik :)
En vanochtend was voor mij een heel bijzonder moment. 3 jaar geleden ongeveer zat ik op ditzelfde gewicht. Ik weet nog dat ik toen op de weegschaal stond en heb staan brullen. Dit was toch echt mijn max! Meer zou ik nooit gaan wegen. Toen ben ik begonnen met fitness en dieeten.. Maar helaas is er toen toch nog meer als 23kg bij gekomen. Maar vandaag zat ik er weer onder en heb ik weer staan brullen op die weegschaal omdat het me eindelijk gelukt is. Nu komt mijn gewicht noooooooit meer boven dat getal uit! NOOIT MEER!
Dus ja, als je me vraagt hoe het gaat: Het gaat goed, het is moeilijk maar het gaat goed!
